Głowa dziecka

Mieczysław Bogaczyk 1911 Nowy Sącz – 2003 Nowy Sącz Głowa dziecka powstała w 1952 roku Gips patynowany 37 na 14,5 na 14,5 cm Muzeum Zamoyskich w Kozłówce MPK/SW/228 Na zdjęciu widoczna jest frontalna rzeźba głowy młodego chłopca, wykonana z gipsu patynowanego o ciepłym, terakotowym odcieniu. Materiał – o matowym, lekko porowatym wykończeniu – potęguje wrażenie miękkości i ciepła, a zarazem wydobywa spokojny, niemal medytacyjny nastrój pracy. Twarz chłopca ma harmonijne, łagodne rysy – pełne policzki, niewielki, prosty nos, wąskie i zamknięte usta – wszystko to nadaje jej dziecięcą niewinność i ciszę. Oczy pozbawione wyraźnie zarysowanych źrenic lub całkowicie zamknięte, wprowadzają stan introspekcji – jakby postać pogrążona była w myślach, śnie lub wewnętrznym spokoju. Włosy opracowane są w sposób stylizowany – prosta, geometryczna grzywka opada na czoło grubymi pasmami, które oddzielone są pionowymi rowkami. Zgeometryzowana fryzura, pozbawiona naturalistycznych detali, współgra z całą formą rzeźby, nadając jej rytmiczny, uporządkowany charakter. Żuchwa i szyja mają bardziej masywną formę, kontrastując z delikatnością twarzy. Osadzone są na podstawie – prostej, zwartej bryle, która stanowi przedłużenie szyi. Taki zabieg wzmacnia wrażenie rzeźbiarskiej dyscypliny i formalnej czystości. Styl rzeźby jest wyraźnie uproszczony, zbliżony do modernistycznej stylizacji. Brak szczegółowego modelunku skóry, wygładzone powierzchnie i geometryzujące cięcia formy nadają całości charakter nieco abstrakcyjny, niemal symboliczny. To nie tylko portret konkretnego chłopca – to obraz młodości ujętej w formę ciszy, prostoty i kontemplacji.