Twarze, które tu zobaczysz, nie milczą. Patrzą. Pytają. Opowiadają.
Rzeźby powstałe w okresie po II wojnie światowej są świadectwem epoki napięć – politycznych,
społecznych, ale też intymnych, wewnętrznych. To czas, kiedy artyści często szukali nowego
języka – surowego, cielesnego, niekiedy bolesnego – by opowiedzieć o człowieku, który
przetrwał, lecz nie pozostał nienaruszony. A najwięcej o człowieku mówi właśnie twarz.
Znacząca część prezentowanych prac pochodzi z unikalnej kolekcji rzeźby powojennej Muzeum
Zamoyskich w Kozłówce – zbioru, który przez lata dokumentował artystyczne głosy tamtej
epoki, często pomijane, niekiedy niesłusznie niedoceniane, zapomniane. Dzieła te przemawiają
nie tylko przez swoją formę, ale i przez historię ich powstania, przechowywania, ocalenia,
przywrócenia.
Nie odwracaj wzroku. Popatrz – naprawdę popatrz – prosto w Twarz.