Głowa

Barbara Loeffler-Zbrożyna 1923 Lublin – 1995 Warszawa Głowa powstała w latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku Gips polichromowany 36 x 24 x 48 cm Muzeum Zamoyskich w Kozłówce MPK/SW/160 Na zdjęciu widnieje rzeźba głowy ukazanej z profilu, pod lekkim kątem, co nadaje jej subtelnej dynamiki. Wykonana z ciemnego, niemal czarnego gipsu polichromowanego o matowej, chropowatej powierzchni, nosi wyraźne ślady dłuta lub palców artysty. Forma głowy jest masywna, opływowa – niemal monumentalna w swojej prostocie. Rysy twarzy zredukowane zostały do podstawowych linii: syntetyczne, oszczędne, lecz pełne wyrazu. Zamknięte oko z wyraźnie zarysowaną powieką układa się w spokojny łuk, a grube, mocno zarysowane brwi potęgują wrażenie wewnętrznego skupienia. Nos – wąski i prosty – wraz z zaciśniętymi, beznamiętnymi ustami podkreśla powagę twarzy. Miękka, lecz wyczuwalna linia szczęki i kości policzkowych buduje harmonijną strukturę. Tył głowy jest gładki, pozbawiony detali – bez śladu włosów czy uszu – jakby wyrzeźbiony z myślą o esencji, a nie o portrecie. Całość emanuje spokojem, ciszą i skupieniem. Rzeźba zdaje się kontemplować własne istnienie – minimalistyczna, ascetyczna, niemal medytacyjna. To forma, która mówi więcej przez to, co przemilcza, niż przez to, co przedstawia.